Koninklijke Fanfare Sint-Isidorus Hakendover-Wulmersum

Historiek

1926 … onder impuls van de pastoor en met de hulp van de Boerengilde, kwam men na vele uren vergaderen tot concrete akkoorden. Een boerenfanfare zou worden gesticht. Aangezien het merendeel van de stichters uit boeren bestond en wegens de nauwbetrokkenheid met de Boerenbond, lag de naamkeuze voor de hand. De “ Patroon “ werd een vrome en eenvoudige boer die in Spanje had geleefd “ Sint – Isidorus “. Een minder bekende voor de dorpsgemeenschap, maar voor de boeren was hij een symbool van vroomheid en werkkracht.
	Vrij snel werd een dirigent en een repetitielokaal gezocht en gevonden. De uitbater van “ De Korenbloem “ , die tevens een uitstekend zanger was en bovendien vlot noten kon lezen, stelde maar al te graag zijn zaal ter beschikking voor de broodnodige repetities en bovendien wou hij daarbij de kandidaat-muzikanten de eerste begrippen van notenleer bijbrengen. Door de stichters werd geld verzameld waarvan snel de eerste instrumenten en partituren werden aangekocht. Elke muzikant nam zijn kostbaar bezit mee naar huis, waarop hij in de vrije uurtjes mateloos kon oefenen. De groep begon vorm te krijgen. Voor de Sint-Isidorusfanfare zag de toekomst er rooskleurig uit en zij was zeer geliefd in het dorpsmidden, waarbij voor elke gelegenheid noten werden geblazen.
Maar de mobilisatie van 1939 en de gruwelijke oorlog met de Duitse bezetting van 1939 tot 1944 stelden een abrupt einde aan de euforie. Na de wapenstilstand grepen enkele oudere muzikanten vrij vlug terug naar hun instrument, maar de oorlog had diepe sporen nagelaten. Toch slaagde een beloftevolle en dynamische groep erin de oude-getrouwe muzikanten te vervoegen en … met succes. In de loop der jaren werd de structuur van de vereniging verbeterd, echte besturen werden gevormd en specifieke taken werden toegewezen waarbij de muzikanten meer inspraak kregen, wat ten goede kwam van de vereniging. Het resultaat van deze strategie liet niet op zich wachten. In 1970 besloot het bestuur om toe te treden tot het destijds "Koninklijk Muziekverbond Van België", nu VLAMO genoemd. Ook werd dat jaar een trommelkorps gelanceerd dat na aankoop van de nodige kostuums al vlug bekendheid kreeg in de ganse streek. Een tachtigtal muzikanten mochten in 1976 de feesten meemaken van de toekenning van de titel "Koninklijke Maatschappij" en het 50-jarig bestaan uitbundig vieren. Maar zoals bij andere muziekkorpsen kende ook het trommelkorps van Hakendover de teloorgang en verdween in het niets. Maar de muzikanten, zij bliezen verder. Andere vieringen volgden elkaar op. 60 – 65 – 70 – en in 2001 het 75 jarig bestaan die stuk voor stuk kunnen getuigen van stevig opgebouwde fundamenten en een positieve werking door de jaren heen. Dankzij het overbrengen van de geschoolde kennis en het oeverloos geduld van de laatste dirigenten heeft onze vereniging zelfs de eer en het plezier te mogen spelen in 2de afdeling sinds 2001. Jaarlijks beschikken we over een goed gevuld muzikaal programma waarbij we, naast onze 2 vaste concerten (voor- en najaar) nog graag optreden als gastfanfare bij bevriende verenigingen. Ook processies ontbreken niet op de lijst met uiteraard als uitblinker de internationale paardenprocessie op Paasmaandag in eigen dorp. Een kalender vol activiteiten die graag wordt besproken met een stevige pint na de vrijdagse repetitie. Tot slot nog dit: In 2004 heeft onze vereniging een grondige structurele transformatie ondergaan, waarbij de statuten in de goeie zin zijn aangepast en onze vereniging een volwaardige VZW is geworden met slechts één doel… nog lang mogen muziek spelen!